Bir şiir paylaş
İki slogan at
Biraz boykot et
Kız, öfkelen
Dağılın beyler, kurtardık Aksa’yı!
Şık giyimli bir beyefendi geliyor karşıdan, elinde Filistin bayrağı, yüzünde abuk sabuk esprilerden kalma lakayt bir gülüş. Rahat poz verebileceği bir yere geçiyor, tekbir nidasının ardından sağ mı sol mu diye afallayıp sol elinin işaret parmağını kahramanca göğe kaldırıp “Allahu Ekber!” diye haykırıyor. Basın açıklaması bitince, bütün Müslümanlık vazifelerini yerine getirmiş gibi takındığı bir eda ile ayrılıyor oradan.
Mescid-i Aksa nerede?
Peki, Mescid-i Aksa Kudüs’te olmayan Müslümanlar için nerede?
Bizim için ehemmiyeti nedir?
Bilmiyorum, dedi…
Paylaştığın o fotoğraflar, kestiğin o ahkâmlar, savurduğun o sloganlar, salladığın o bayrak! Ne için? Kime, neyi ispatlama gayesindesin?
Mescid-i Aksa tutsak, mahzun… Ama biz ondan daha tutsağız. Ceketimizin içine gizlediğimiz o putlara tutsağız. Kafamızı gömdüğümüz o kum derinleşiyor; Aksa elli senedir durduğu yerde tutsak, biz koşar adım, gözü bağlı tutsağız.
Özgür olduğumuz gün, özgür olacak Aksa…
Kıyama durunca bu ümmet, dökülecek üzerindeki putlar.
Kıyama durunca bu ümmet, ilk kıblesini bilip gidecek o meydana.
Aksa bize emanet, bunu bilip inletecek meydanı: “Allahu Ekber!”
Selahaddin Eyyubi cesaretiyle gelecek o meydana; düşman saymaya değil Kudüs’ü fethetmeye gelir gibi!
Geleceğiz bir gün Aksa, kendimizi bulup, kendimizi bilip geleceğiz.
“Ey iman edenler! Allah’a ve Peygamberine hıyanet etmeyin ve bile bile size emanet edilen şeylere hıyanet etmeyin.” (Enfal, 8/27)