HABER49-Muş’ta düzenlenen "12. Uluslararası Onkoloji Günleri" etkinliğine katılan üç genç kadın, 20’li yaşlarında kansere karşı verdikleri mücadeleyi ve yaşadıkları süreci Haber49'a anlattılar.
Kanseri erken teşhis ve tedaviyle yenen kadınlar, hikayelerini Muş’ta düzenlenen "12. Uluslararası Onkoloji Günleri"nde paylaşarak aynı hastalıkla mücadele edenlere umut oldular.
“KANSERDEN KORKMAYALIM”
İstanbullu Elif Bozkurt Gültekin, 22 yaşında fark ettiği meme kanseri sürecini şu sözlerle anlattı:
“33 yaşındayım. İstanbul'dan geliyorum. Özel bir şirkette idari işler sorumlusu olarak görev alıyorum. Benim hikayem 2014 yılında başladı. Duş alırken ele gelen bir kitle ile fark ettim. Daha sonra doktora gittim, genel cerrahi bölümüne. Kitleyi gösterdim. Ultrason çektiler. Ultrason'da iyi huylu mu, kötü huylu mu anlayamadılar. Daha sonra biyopsi istediler ve biyopsinin sonucuyla meme kanseri olduğumu öğrendim ve benim ailemde kimsede meme kanseri yok. Sadece bende var. 22 yaşında fark ettim. Daha sonra zorlu bir süreç başladı. Kemoterapi gördüm, ameliyat oldum, ışın tedavisi gördüm. Hormon ilaçları kullandım ama çok şükür hepsini geride bıraktım. Atlattım. İlaç da kullanmıyorum. Senelik kontrollerime devam ediyorum. Motive olarak kanserli hastalarla iletişime geçilebilir. Çünkü bilgi alışı gerçekten çok önemli. Bu süreçte birçok kanser hastasıyla tanıştım. Beni görünce motive oldular. Erken teşhis hayat kurtarır ve kanserden korkmayalım.”
“HASTAYIM PSİKOLOJİSİNE GİRMEYİN”
Onkoloji Günleri etkinliğine Sakarya'dan katılan 24 yaşındaki Gamze Çırpanlı da kanserle mücadele sürecini paylaştı.
Çırpanlı, “Projeye Sakarya'dan katılıyorum. 24 yaşındayım. Meme kanseriydim. Bir gün evde otururken elimle kitleyi fark ettim. Daha sonrasında hemen genel cerrahi randevusu alarak hastaneye gittim. Biyopsi yapılması gerektiğini söylediler. Biyopsi sonrası 2. evre meme kanseri olduğum anlaşıldı. Çeşitli kemoterapiler aldım, akıllı ilaçlar kullandım. Hâlâ ilaç kullanmaya devam ediyorum. Ancak tedavim temelde bitti. Sadece 6 ayda bir kontrole gidiyorum. Bu süreçte motivasyon en önemli şeylerden biri. Hasta psikolojisine girmeyin. Sürekli gezdim, kurslara gittim; seramik, vesaire. Ne kadar çok kafanızı meşgul ederseniz sizin için o kadar iyi olur. Hem kendinizi geliştirmiş olursunuz. Bu yolda beni destekleyen aileme, erkek arkadaşıma ve arkadaşlarıma teşekkür ederim" dedi.
“UMUT VARSA YAŞAM DA VARDIR”
Makedonya’dan gelen 26 yaşındaki Behima Asan da deneyimlerini şu sözlerle aktardı:
“Makedonya Türklerindenim. Türkiye’de üniversite eğitimi için gelmiştim ve 20 yaşındayken kansere yakalandığımı öğrendim. Ben biraz geç fark ettim. Son evredeydi. Belirtiler kendini gösteriyordu ama insan kendine kanser etiketini yapıştırmaktan çekiniyor. Hastaneye gittiğimde mecbur öğrendik. Kaçış yoktu. Teşhis kondu. Bir yıllık bir tedavi sürecine girdik. Çok zor oldu. Kemoterapinin yan etkileri ağırdı. Tedavi bittikten sonra bile etkilerini gördüm. Şu an 5 yıldır kontrollere devam ediyorum. Kanser bir misafir gibi hayatınıza gelir ve geçer. O sadece bir hücre ama siz ondan çok daha fazlasınız. Ev sahibi sizsiniz. Onu her zaman kovabilir, her zaman yenebilirsiniz. Daha güçlü olan sizsiniz. Hayalinizden hiçbir zaman vazgeçmeyin. Umut varsa yaşam da vardır.”