İlimizin en büyük sorunu kurumlarımızın başında, branşları dışında veya ehil olmayan kişilerin idarecilik yapmalarıdır.
Adam kayırmak, adama göre iş vermek etik değildir. Adama göre iş değil, işe göre adam seçmeliyiz. İşe kim layıksa o işi ona vermeliyiz, layık değilse, layık olanı bulmalıyız ve denetlemeliyiz. Bir kuruma atanan idarecinin, işin ehli olup olmadığına dikkat etmeliyiz. Çünkü Kur’an-ı Kerim’de ve Hadis-i Şeriflerde, işlerin ehli olana yani layık olan kişilere verilmesi emrediliyor.
Liyakate önem veriyor muyuz? Hayır. Liyakate saygı gösteriyor muyuz? Hayır. Durum böyle olunca kent olarak hep geriye doğru gidiyoruz.
Hayatımızda ne kadar adaletli ve adil davranıyorsak, devlet yöneticileri, iktidar sahipleri ve adalet uygulayanlar da o kadar adaletli ve adiller.
Kavram olarak adalet: “Yasalarla sahip olunan hakların herkes tarafından kullanılmasının sağlanması, hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetme”. Adil olma: “Adaletle iş gören, adaletten, doğruluktan ayrılmayan, hakkı yerine getiren” olarak tanımlanıyor.
Günümüzde maalesef işini yapanı değil, itaat edeni arıyoruz! Liyakat yerini itaate, itaat de yerini menfaate teslim etti. Çevremize baktığımızda bunun onlarca örneğini görebiliriz. İşi lâyık olan, ehil olan kişilere emanet etmek kişileri/kurumları daha verimli hale getirir. O yüzden, kim hangi işi en iyi şekilde yapıyorsa o işi hakkı ile yapabilene vermek lazım.
Bir işi, o iş hakkında bilgi ve becerisi olan kişiler yapmalıdır. Bilgi ve becerisi olmayan kişilere yani işin ehlini bilmeyen kişilere iş teslim edilirse, bu beceriksiz kimseler işi eline yüzüne bulaştırır ve hiçbir fayda sağlamaz. Bundan dolayı mevki, makamlar liyakatli kişilerin elinde olmalı; bir iş, o işi en iyi yapana verilmelidir.
Her kişinin, kendi alanında çok iyi meziyetleri vardır. Bu meziyetler bazen doğuştan, bazen de sonradan çalışılarak elde edilir. Elbette ki herhangi bir meziyete sahip olan kişilerin de o meziyetin alanı ile ilgili işlerde çalışması, faaliyet göstermesi kaçınılmaz olur. Kişiler, yapılarına, yeteneklerine ve ilgilerine göre çalıştırıldığı zaman çok daha verimli olur. Zira yeterli düzeyde yetişmemiş veya liyakatsiz kişiler, verilen görevleri ya eksik yerine getirirler ya da aksatırlar. Tecrübe en gerekli araçtır. Tecrübe olmadan yapılan iş başarıya ulaşmaz.
İlimiz bölgede gelişime ve büyüme açısından çok büyük bir potansiyele sahiptir. Fakat gelişmişlik bakımından yıllardır hep son sıralarda yer alıyoruz. Bizler Muş olarak varlık içinde yokluk çekiyoruz adeta. Sorunlarımızın çözümü için düzenli ve ciddi çalışmalar yapmamız gerekiyor. Ama ne yazık ki sorunlu ilimizin kurumları liyakatli kişiler tarafından yönetilmiyor.
İlimizdeki birçok kurumun liyakatli kişiler tarafından yönetilmemesi ilimize gelecek yatırımları da engelliyor! Adamcılıkla torpille bu memleket gelişemez. “Torpilli eleman vasıfsız elemandır” sözünü unutmayalım. İlimizin kalkınması için elimizden gelen her şeyi yapalım. Adamcılığı bir kenara bırakalım. Bu memleket için işin ehli insanların önündeki engelleri kaldıralım.
Kurumlara atanan idarecilerin işin ehli ve liyakat sahibi olması siyasetçilerin işini de hafifletir. Proje yapar üretir ve kurumunun başarısı için çalışır. Vatandaşların sorunları çabuk çözülür. Örneğin Muş eğitimdeki en büyük başarısı 2012-2014 yılları arasında oldu. Bunun sebebi ise okul müdürlerinin sadece sınavla gelmesi idi.
Kurum amirleri siyasetçilerin aynasıdır. İyi yaparsa siyasetçi iyi ve başarılı olur. Kötü yaptığı zaman da siyasetçi kaybeder. Çünkü kurum amirleri siyasetçiler tarafından seçilir!
Yıllardır yanlış yapılan bu siyasetten dolayı ilimizde bir enkaz var. O yüzden herkese ve her kesime büyük görevler düşüyor.